De didactisch en pedagogisch opgeleide performers zetten hun krachten multidimensionaal in. Met een inleidend gesprek scheppen ze een veilige grondlaag en behandelen ze klassikaal hoe dans kan worden ervaren en hoe je daar naar kan kijken. Daarop volgt een verhalende voorstelling die verschillende facetten van de watersnoodramp uit 1953 belicht. Hierin portretteren de dansers bijpassende gevoelens, gebeurtenissen, acties en abstractere beelden.

Op deze manier zorgen zij ervoor dat het publiek veel te zien krijgt en er op meerdere lagen kan worden geïnterpreteerd. Er zijn momenten dat de kinderen actief worden betrokken bij de voorstelling en ook echt heel speelveld mogen betreden om onderdeel te worden van het verhaal.

De voorstelling werkt toe naar een climax waarin het liefst iedereen participeert. Een wervelwind aan kinderen: op weg naar de redding, vluchtend van het water, rennen vanuit angst of juist rennen vanuit plezier. Dit is een kleine greep uit reacties die kinderen teruggaven over deze climax.

Wanneer de voorstelling voorbij is, bespreken de dansers met de kinderen na wat ze hebben gezien en vooral ook hoe ze tot die ideeën zijn gekomen. Daarbij is leidend: ‘Alles wat jij hebt gezien is goed, want het is jouw verbeelding.’